जगप्रसिध्द लेखक मानवी मनातील गुंतागुंत,व्दंद,प्रेमाची भावना यांचे उत्कटपणे शब्दासामर्थ्याने विचार प्रस्तृत करणारा प्रज्ञावंत विल्यम शेक्सपियर यांची जयंती जगभरात पुस्तक दिन म्हणून साजरी करण्यात येते. पुस्तक वाचनाचे मानवी जीवनातील महत्व. वाचन संस्कृती टिकण्यासाठी कुठल्याप्रकारची उपाययोजना करावी याबाबत साहित्याचे अभ्यासक तथा विवेकानंद आश्रमाचे सचिव संतोष गोरे यांनी दैनिक सकाळशी मुलाखती दरम्यान प्रकाशझोत टाकला.

देशाची राज्यघटना लिहिणारे.. अस्पृश्य समाजात जन्माला येवून आपल्या कुशाग्रबुद्धिमत्ता व विद्वत्तेने संपूर्ण जग जिंकणारे..आपल्या उभ्या आयुष्यात समाज आणि देशहित नजरेसमोर ठेऊन समाजासाठी चंदना प्रमाणे झिजणारे.. गुलामाला गुलामीची जाणीव करून दिली कि तो बंड करून उठेल असे सांगून समाजाला कार्यास सिद्ध करणारे...ज्ञान ही ज्यांची साधना होती.. पुस्तक व ग्रंथावर अतिशय प्रेम करत ...जीवनभर ज्ञान सागरात पोहणारे महान ज्ञानसूर्य ..भारतरत्न डॉ. भीमराव रामजी आंबेडकर..!
डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांची हिवरा आश्रम येथे जयंती मोठ्या उत्साहात व आनंदात साजरी करण्यात आली. सम्राट मित्र मंडळाचे वतीने संयुक्त जयंती उत्सव आयोजन करण्यात आले होते. यावेळी भव्य शोभा यात्रेत हजारो नागरिक सहभागी झाले होते.जय भिमच्या जयघोषाने अवघी हिवरा आश्रम नगरी दुमदुमून गेली. विवेकानंद आश्रमाच्या प्रवेशद्वारावर महामानवांच्या प्रतिमेचे पूजन करण्यात आले. भारतरत्न डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांना 127 वी जयंती निम्मित शतशः नमन!!!

बहुजनांच्या अवनतीचे,दुखाचे मूळ हे अज्ञान आहे. हे प्रथम ज्योतीबा फुले यांनी ओळखून पुणे येथे पहिली शाळा सुरू केली. बहूजनांना ज्ञान प्रवाहात आणण्याचे महत्वपूर्ण कार्य त्यांनी आपल्या  आयुष्यात केले. सर्वसामान्य माणसाची कर्मकांड,अंधश्रध्दा निर्मूलन,जातीभेदाच्या जोखडातून बहूजन समाजची सुटका केली.आजच्या काळात सुध्दा महात्मा फुलेंच्या विचारांची समाजाला गरज आहे. प्रत्येकाने महात्मा फुलेंच्या विचारांचा अंगिकार करावा असे विचार जि.प.सदस्य अ‍ॅड जयश्री शेळके यांनी बुधवारी (दि.११) रोजी बोलतांना काढले.

सम्राट मित्र मंडळाने आयोजीत केलेल्या डॉ.बाबासाहेब आंबडेकर व महात्मा ज्योतीबा फुले संयुक्त जयंतीच्या पर्वावर त्या प्रमुख वक्त्या म्हणून बोलत होत्या. या कार्यक्रमाच्या अध्यक्षस्थानी सरपंचा सौ.निर्मला डाखोरे या होत्या तर कार्यक्रमाची सुरूवात दिप प्रज्वलन व महापुरूषांच्या प्रतिमेचे पुजन करून करण्यात आले. यावेळी सारनाथ बुध्द विहाराचे अध्यक्ष शिवाजी घोंगडे,से.नि.तहसिलदार बि.टी.सरकटे,माणिकराव गवई,से.नि.मंडळ अधिकारी जी.डब्ल्यु सांळुके,उपसरपंच नितीन इंगळे,सुरेश सरकटे,समाधान बनसोडे,गौतम सरकटे,भिकेश इंगळे,आरख गुरूजी तथा आqदची प्रमुख उपस्थिती होती. या कार्यक्रमाचे सूत्रसंचालन कु.जुहू वानखेडे तर आभार प्रदर्शन नितीन इंगळे यांनी केले.

विवेकानंद उपहार गृहातील पौष्टीक भेळची तरूणाईला भुरळ...

माणसाचे आरोग्य जर निरोगी,सुदृढ असेल तर आयुष्याची सगळी वाटचाल सुरळीतपणे होते यात शंका नाही. म्हणून जेष्ठांची आपल्या मुलांना कायम शिकवण असते की सकस,संतुलीत व पोष्टीक आहार घ्या. गेल्या पंधरा वर्षापासून ग्राहकांच्या कायम पसंती व गुणवत्तेच्या कसोटीवर खरे ठरलेले विवेकानंद उपहार गृह म्हणजे ग्राहकांची पहिली पसंतीच होय. विवेकानंद उपहार गृहातील शुध्दता,स्वच्छता व तत्परसेवा ग्राहकांच्या पसंतीचे केंद्र आहे. 
आजच्या तरूण पीढीचा चमचमीत, चटकदार व जंक फुड खाण्याकडे मोठ्या प्रमाणात कल वाढला आहे. मात्र दहा रूपयामध्ये पौष्टीक भेळ ग्राहकांना विवेकानंद उपहार गृहाने उपलब्ध करून दिली आहे. सर्वसामान्याच्या खिशाला परवडेल अशी पौष्टीक व चवीष्ट भेळ सद्या ग्राहकांच्या आकर्षणाचा बिंदू बनली आहे. केवळ दहा रूपयामध्ये विवेकानंद आश्रमाच्या उपहारगृहात मिळते. दुपारीपासून या पौष्टीक भेळचा मनमुराद आस्वाद घेण्यासाठी तरूणाईपासून जेष्ठांची गर्दी उपहार गृहात पाहावयास मिळते. या पौष्टीक भेळमध्ये बारीक चिरलेला कांदा, कोथींबीर, भाजलेले मुरमूरे,चिंचेची खटाई, मक्का पोहे, शेंगदाणे, चवळी,मटकी, ताजे शेव, पोहे व दही असलेली भेळ खवय्येगिरांची पहिली पसंती ठरत आहे. ही भेळ विवेकानंद उपहार गृहात ३ वाजेपासून ते सायंकाळी ६ वाजेपर्यत मिळते. जवळपासच्या खेडयातील नागरीक, प्रवासी,महाविद्यालयीन विद्यार्थी विद्यार्थीनी ही भेळ रूचकर,चविष्ट व पोष्टीक भेळ खाण्यासाठी विवेकानंद उपहार गृहामध्ये एकच गर्दी करतात. आज दुपारी विवेकानंद उपहारगृहातील या स्वादिष्ट ,रुजकर व पौष्टीक भेळ्चा आस्वाद घेतला.

आज अकोला येथून दैनिक सकाळच्या वर्धापन दिनाचा  कार्यक्रम संपल्यानंतर घराच्या ओढीने पावलांना गती आली....झपाझपा पावले बस स्थानकाच्या दिशने पडत होते. बस स्थानकावर जावून केंव्हा एकदा मेहकर कडे जाणारी बस  शोधतो व त्या बसमध्ये बसतो असे वाटू लागले. एप्रिल महिन्याच्या कडक उन्हाच्या झळा,डोक्याव तापणारा सूर्य  व शरीरावरून वाहणा-या घामाच्या धारांनी जीव खूप वैतागून गेला...पाण्याच्या दोन - तीन बॉटल पिल्या  तरी शरीरातील उष्णता कमी होत नव्हती...गाडीत बसावे व सुटकेचा श्वास सोडावा असे वाटू लागले. यासाठी मेहकर कडे जाणा-या बसकडे जाणार एवढयातच बसस्थानकाच्या कोप-यातून "कर्तव्याने घडतो माणूस" हे गाण कुणी तरी गात असल्याचे कानी पडले... कुठल्याही प्रकारीची तबल्याची साथसंगत नसता केवळ हार्मोनिअम वरती कुणी गीत गात होते...

गीत सुरात असल्यामुळे गाण्याच एक कडव ऐकण्याचा मोहाला आवर घालणे अशक्य झाले म्हणून मागे वळून बघतोय तर काय  एक अंध व्यक्ती गात असून त्याच्या बाजूला कुणी महिला बसलेली दिसून आली...त्याचे गाणे सुरू असतांना येणारा जाणारा प्रवासी आपल्याजवळी काही सुट्टे पैसे त्यांना देत होते... कुणी आपल्याला पैसे देत आहे, हे अंध असल्यामुळे त्या अंध  व्यक्तीला दिसत नव्हते...मात्र तो गाणे गाण्यात तल्लीन झाला होता.. अंध व्यक्तीने गायलेल्या कर्तव्याने घडतो माणूस हे गीत नकळत मला अंर्तमुख करून विचार करायला लावू लागले...ज्याला दृष्टी नाही...रोज रोजीसाठी कुणापुढे हात न पसरता आपल्या गायनाच्या भरवशावर येणारा प्रवासी जे देईल त्यावर त्याचा व त्याच्या कुटूंबाचा उदरनिर्वाह चालता हे त्यांच्याशी बोलल्या नंतर कळाले...मला कष्टातून मिळाले थोडे पैसे मिळाले तरी चालेल...मात्र फुकटची दमडी नको असे त्याचे बोल त्याच्यातील स्वाभिमानाचे दर्शन करून देत होते. संजय वानखेडे हा अकोल्यातील खडकी परिसरात  राहतो. सकाळपासून संजयच्या दिनचर्येला सुरुवात होते ती सुद्धा गायनानेच... कुठे हि संगीतच शिक्षण नाही...केवळ कानी पडलेले गीत सुरात जसेच्या तसे गाण्याची देण देवाने त्याला दिली. संजयसाठी तर गाणे हेच जीवन झाले आहे.सकाळ, दुपार व संध्याकाळच्या गायनाच्या भरवशावर च त्याचा कौटुंबिक उदरनिर्वाह चालतो... खरच आयुष्य आहे तरी काय? आयुष्य कसे आहे? आयुष्य जर व्याख्याबध्द केले तर नेमकी आयुष्याची व्याख्या तरी काय असेल? आयुष्याकडे पाहावे तरी कोणत्या दृष्टीने? आयुष्य जगण्याची प्रत्येकाची असलेली भिन्न भिन्न शैलीमुळे प्रत्येकाचे आयुष्य वेगळे भासते.मात्र संजयची आयुष्याकडे पाहण्याची उन्मेद काही वेगळीच जाणवली. संघर्ष जणू त्यांची सावली असला तरी तो आनंदाने जगतो...अशा संघर्ष करणा-या रिअल हिरोला सलाम करण्याचे मलाही राहवले नाही...